Satsang “hakikat içinde birlikte olmak” anlamına gelir. Sıradan olanın artık kutsaldan ayrı olmadığı, bilincin sahiplenilmek yerine paylaşıldığı bir varlık alanını adlandırır.

Kamusal yaşamda yabancılarla birlikte varlığa adım atabileceğimiz geçici alanlar yaratıyorum. Bu uygulama, kutsal ile dünyevi, ben ile öteki arasında artık hiçbir ayrım kalmadığını fark eden ikili olmayan bilinçten doğar. Eserim hayatımdan ayrı değildir; onu açıkça yaşamamın yoludur.

Her karşılaşma tekrarlanamaz ve indirgenemezdir; bir satsangdır. Hakikat, dinleme ve varlık içinde açığa çıkar; sonsuz olasılıkların kapısıdır, asla iki kez aynı şekilde ortaya çıkmaz. Boşluk ve şefkat öğretmenleri, hayatlarını varlığa adamış sanatçıların disiplini ve şimşeğin düşmesi için koşullar hazırlayanların örneği tarafından biçimlendim. Yine de bu uygulama, karşılaşmanın kendisinden başka hiçbir geleneğe ait değildir.

Kendimi katılımcı, işbirlikçi ve tanık olarak konumlandırıyorum. Bu şekilde varlık sunmak, dünyaya karşı çıplak durmak, onu görme tarzımı riske atmaktır—inkâra olduğu kadar onaya da açık. Her karşılaşma, bir ömrü kısa bir varlık alışverişine damıtır: hiçbir şey önceden belirlenmiş değildir, her şey mümkündür. Verdiğim şey, başkalarının da kendi içlerinde aynı hakikat kapasitesini tanıyabilmeleri içindir.