Satsang betekent “samen-zijn in waarheid”. Het benoemt een veld van aanwezigheid waarin het alledaagse niet langer gescheiden is van het heilige, en waarin bewustzijn gedeeld wordt in plaats van bezeten.

Ik creëer tijdelijke velden in het openbare leven waar vreemden en ik samen de aanwezigheid kunnen binnentreden. Deze praktijk komt voort uit non-duaal bewustzijn: het besef dat er geen onderscheid meer is tussen heilig en profaan, zelf en ander. Het werk staat niet los van mijn leven; het is de manier waarop ik het openlijk leef.

Elke ontmoeting is onherhaalbaar en onherleidbaar, een satsang waarin waarheid zich openbaart in luisteren en aanwezigheid, een portaal van oneindige mogelijkheden dat nooit twee keer op dezelfde manier kan verschijnen. Ik ben gevormd door leraren van leegte en compassie, door de strengheid van kunstenaars die hun leven aan aanwezigheid wijdden, en door het voorbeeld van degenen die voorwaarden schiepen voor de bliksem om in te slaan. Toch behoort deze praktijk tot geen enkele traditie behalve de ontmoeting zelf.

Ik plaats mezelf als deelnemer, samenwerker en getuige. Op deze manier aanwezigheid aanbieden is zich blootstellen aan de wereld, mijn eigen manier van zien riskeren – even open voor ontkenning als voor bevestiging. Elke ontmoeting destilleert een heel leven in een vluchtige uitwisseling van aanwezigheid: niets voorgeschreven, alles mogelijk. Wat ik geef, geef ik zodat anderen in zichzelf hetzelfde vermogen tot waarheid herkennen.